...Καί στο Δημοτικό μας Τραγούδι βρίσκουμε Γυναίκες που Πολεμάνε...Να μερικά αποσπάσματα που βρήκα καί σίγουρα δεν είναι αμαζόνες,αλλά μοιάζουν...!!!

ΤΗΣ ΛΕΝΩΣ ΤΟΥ ΜΠΟΤΣΑΡΗ
(1804)
Όλες οι καπετάνισσες από το Κακοσούλι
όλες την Άρτα πέρασαν, 'ς τα Γιάννινα τοις πάνε,
σκλαβώθηκαν οι αρφανές, σκλαβώθηκαν οι μαύρες,
κ’ η Λένω δεν επέρασε, δεν την επήραν σκλάβα.
Μόν πήρε δίπλα τα βουνά, δίπλα τα κορφοβούνια,
σέρνει τουφέκι σισανέ κ' εγγλέζικα κουμπούρια,
έχει και ‘ς τη μεσούλα της σπαθί μαλαματένιο.
Πέντε Τούρκοι την κυνηγούν, πέντε τζοχανταραίοι.
Τούρκοι, για μην παιδεύεστε, μην έρχεστε σιμά μου,
σέρνω φουσέκια 'ς την ποδιά και βόλια 'ς τοις μπαλάσκες
-Κόρη, για ρίξε τάρματα, γλίτωσε τη ζωή σου.
-Τι λέτε, μωρ' παλιότουρκοι και σεις παλιοζαγάρια;
Εγώ είμαι η Λένω Μπότσαρη, η αδελφή του Γιάννη,
και ζωντανή δεν πιάνουμαι εις των Τουρκών τα χέρια".


ΤΗΣ ΔΕΣΠΩΣ
(25 Δεκεμβρίου 1803)
Αχός βαρύς ακούεται, πολλά τουφέκια πέφτουν.
Μήνα σε γάμο ρήχνονται, μήνα σε χαροκόπι;
Ουδέ σε γάμο ρήχνονται ουδέ σε χαροκόπι,
η Δέσπω κάνει πόλεμο με νύφες και μ' αγγόνια .
Αρβανιτιά την πλάκωσε 'ς του Δημουλά τον πύργο.
Γιώργαινα, ρίξε τάρματα, δεν είν' εδώ το Σούλι.
Εδώ είσαι σκλάβα του πασά, σκλάβα των Αρβανίτων.
-Το Σούλι κι' αν προσκύνησε, κι’ αν τούρκεψε νη Κιάφα.
Η Δέσπω αφέντες Λιάπηδες δεν έκαμε, δεν κάνει»
Δαυλί 'ς το χέρι νάρπαξε, κόρες και νύφες κράζει.
«Σκλάβες Τούρκων μη ζήσομε, παιδιά μ', μαζί μου ελάτε».
Και τα φυσέκια ανάψανε, κι' όλοι φωτιά γενήκαν.




Και ένα απόσπασμα από τραγούδι για τη μάχη του Δυρού
Κ' εκείνος ως πολέμαρχος
εσύναξ' όλα τα χωριά,
γράφει και στέλνει ς' τ’ Αρμυρό,
κ' έδραμε κατά το Δυρό.
Βλέπει γυναίκες να χερούν
και τα δρεπάνια να κρατούν,
τους Αραπάδες να χτυπούν.
"Εύγε σας, μεταεύγε σας,
γυναίκες, άνδρες γίνετε,
σαν ανδρειωμένες μάχεστε,
σαν Αμαζόνες κρούετε".