Απόσπασμα από το κείμενο ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ – Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ.
Οι αρχαίοι Έλληνες έφθασαν ακόμα και στην Αμερική με τα πλοία τους! Είναι δεδομένο ότι έφτασαν εκεί κατά την ελληνιστική εποχή (323 - 30 π.Χ.), εντούτοις είναι σίγουρο ότι είχαν φθάσει στην Αμερική και πιο πριν, ίσως και από τον 8ο ή 11ο π.Χ αιώνα. Άλλωστε, στην Αμερική βρέθηκαν αρχαιοελληνικά ευρήματα όπως νομίσματα και τάφοι με κοσμήματα, ενώ λέγεται πως διάφορα στοιχεία που έδειχναν την εμφάνιση των αρχαίων Ελλήνων στην Αμερική και αλλού έχουν εξαφανιστεί, προφανώς σκοπίμως… Μάλιστα, ο ίδιος ο Χριστόφορος Κολόμβος είχε βρει αρχαία νομίσματα στην Αμερική! Στην Αμερική αναπτύχθηκαν οι πολιτισμοί των Μάγιας στο Γιουκατάν του Μεξικού (4ος - 17ος αιώνας μ.Χ.), των Αζτέκων στο Μεξικό (12ος - 16ος αιώνας μ.Χ.) που θεωρούνται παρακλάδι των Μάγιας, καθώς και των Ίνκα στις περουβιανές και βολιβιανές Άνδεις (13ος - 14ος αιώνας μ.Χ.). Κατά την ελληνική μυθολογία η Μάγια ήταν κόρη του Άτλαντα ο οποίος ήταν ο Τιτάνας (υιός της Γης και του Ουρανού, αδελφός του Κρόνου, του Τιτάνα Προμηθέα, του Επιμηθέα και του Μενοίτιου) που κρατούσε στους ώμους του την ουράνια σφαίρα.
Ίσως οι αρχαίοι Έλληνες που είχαν φτάσει στην Αμερική να επηρέασαν τους πολιτισμούς αυτούς. Συγκεκριμένα, πιθανώς να δίδαξαν αστρονομία, μαθηματικά και το ηλιακό ημερολόγιο των 365 ημερών στους Μάγιας. Από την άλλη, το γεγονός ότι υπήρχαν πυραμίδες και στην αρχαία Ελλάδα, μπορεί να σχετίζεται με το ότι - ίσως - οι αρχαίοι Έλληνες μετέδωσαν την κατασκευή τους στους Αιγυπτίους και στους αρχαίους πολιτισμούς της Αμερικής. Επίσης, η γλώσσα των Αραουκανών της Χιλής εντάσσεται από κάποιους μελετητές ως δωρική διάλεκτος (οι Δωριείς ήταν ελληνική φυλή που εμφανίστηκε τον 11ο αιώνα π.Χ στην Ελλάδα), βάση των μαρτυριών του αρχηγού της φυλής, Λόνκο Κιλαπάν! Δηλαδή οι Ίνκα μιλούσαν την διάλεκτο των Σπαρτιατών!!!
Μπορεί, επίσης, οι αρχαίοι Έλληνες να είχαν ιδρύσει αποικίες ή απλώς να είχαν εξερευνήσει την Αμερική, αλλά να αντιμετώπισαν επιθέσεις από τους ιθαγενείς - όπως οι Ευρωπαίοι που έφτασαν με τον Κολόμβο. Άλλωστε, ο ελληνικός αποικισμός ξεκίνησε τον 11ο αιώνα π.Χ., ενώ οι Κρήτες είχαν φθάσει σε απομακρυσμένες περιοχές (Αίγυπτος, Μεσοποταμία, Αφγανιστάν ;) ήδη από το 3000 π.Χ. Η ύπαρξη νομισμάτων, τάφων, κοσμημάτων και άλλων αρχαιοελληνικών αρχαιολογικών ευρημάτων στις ΗΠΑ και γενικά στην Αμερική (βλ. παρακάτω), αποδεικνύει την ίδρυση από τους αρχαίους Έλληνες αποικιών ή εμπορικών σταθμών με εμπορικές ανταλλαγές - εξ ου και τα νομίσματα. Αλλιώς, τι νόημα θα είχε η χρήση νομισμάτων σε μια άγνωστη ήπειρο ; Οι αποικίες αυτές προφανώς παρήκμασαν ή ήλθαν σε σύγκρουση μεταξύ τους ή ήλθαν σε σύγκρουση με άλλες αποικίες (όπως Φοινίκων ή Καρχηδονίων) ή δέχθηκαν επίθεση και καταστράφηκαν από τους ιθαγενείς της Αμερικής.
Υπάρχει και ο περίφημος ελληνικός μύθος της χαμένης Ατλαντίδος που ίσως τελικά να ήταν η Αμερική ή κάποιο τμήμα της! Κατά τους αρχαίους Έλληνες η Ατλαντίδα ήταν ένα νησί πέρα από τις Ηράκλειες Στήλες (Γιβραλτάρ), στον Ατλαντικό!!! Μάλιστα, την αναφέρει και ο Πλάτων στο έργο του "Κριτίας" και "Τίμαιος". Επίσης, την αναφέρουν πολλοί άλλοι αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς, όπως ο Πλούταρχος, ο Πρόκλος, ο Μαρκέλλος, ο Ποσειδώνιος, ο Διόδωρος ο Σικελιώτης και άλλοι. Κατά την παράδοση, η πρωτεύουσα της Ατλαντίδος ήταν χτισμένη στο κέντρο μίας εύφορης κοιλάδας. Η Ατλαντίδα είχε σπουδαίο πολιτισμό. Σήμερα οι γεωλόγοι πιστεύουν ότι ίσως να υπήρχε μια ήπειρος μεταξύ της Καμβρίου και της Τριτογενούς περιόδου. Η ήπειρος αυτή πιθανώς εκτεινόταν σε μεγάλο μέρος του Ατλαντικού και στη συνέχεια καταποντίστηκε (όπως αναφέρει και ο Πλάτων) και έμειναν ως κατάλοιπά της η Γροιλανδία, οι Αζόρες, τα νησιά του Πράσινου Ακρωτηρίου και οι Κανάριοι νήσοι.
Ο γράφων απαντά στην θεωρία αυτή πως δεν είναι δυνατόν να υπήρχε άλλη ήπειρος μεταξύ Ευρώπης και Αμερικής. Άλλωστε, είναι γνωστή η άποψη των γεωλόγων ότι όλοι οι ήπειροι στα προϊστορικά χρόνια ήταν συνενωμένοι σε μια κοινή ήπειρο, την ``Παγγαία΄΄, και αργότερα αποκολλήθηκαν. Εξάλλου, αρκεί κάποιος να ανοίξει έναν παγκόσμιο γεωγραφικό άτλαντα, για να διαπιστώσει πως τα δυτικά παράλια της Ευρώπης και της Αφρικής ταιριάζουν σχεδόν απόλυτα με τα ανατολικά παράλια της Αμερικής, δηλαδή η ίδια η γεωγραφία δείχνει ότι προφανώς δεν υπήρχε ενδιάμεση ήπειρος μεταξύ τους. Άρα, ίσως οι αρχαίοι Έλληνες να αποκαλούσαν ως Ατλαντίδα την Αμερική!!! Μάλιστα την αποκαλούσαν νησί γιατί ήταν τόσο δαιμόνιοι που θα είχαν κάνει τον διάπλου της και τους φάνταζε σαν μεγάλο νησί. Άλλωστε, πριν 65 εκατομμύρια έτη η νότιος Αμερική ήταν χωρισμένη από την βόρειο και ήταν σαν μεγάλο νησί. Άλλοι μελετητές υποστηρίζουν ότι η αρχαία Ατλαντίδα ήταν η Κούβα!!! Επίσης, άλλοι μελετητές πιστεύουν ότι η Ατλαντίδα ήταν η Σαντορίνη (άλλα ονόματα: Θήρα από τον οικιστή Θήρα τον Σπαρτιάτη, Καλαβρία, Καλλίστη και Στρογγυλή). Σημειώνεται πως το μεγαλύτερο μέρος του νησιού καταποντίστηκε το 1450 π.Χ. (κατά άλλους το 1500 π.Χ.) από την έκρηξη του ηφαιστείου του νησιού, το οποίο δημιούργησε τεράστια παλιρροϊκά κύματα που έφθασαν στην Κρήτη και κατέστρεψαν, μαζί με σεισμούς που ενεργοποιήθηκαν προφανώς από αλυσιδωτή αντίδραση "ντόμινο" από την τεράστια έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας, τον μινωικό πολιτισμό. Το γεγονός αυτό εκμεταλλεύτηκαν οι Αχαιοί οι οποίοι κατέλαβαν την Κρήτη. Από την άλλη, ο Ευάγγελος Μπεξής, αρχαιολόγος και εκδότης του αρχαιολογικού - ιστορικού περιοδικού "ΙΧΩΡ", υποστηρίζει (Ιχώρ, τεύχος 11- 12, 2001, 4 - 21) πως η Ατλαντίδα δεν είναι άλλη από τη μινωική Κρήτη!!! Άλλοι συνδέουν τον πολιτισμό της Ατλαντίδας με εξωγήινους!!!
Στον πλατωνικό διάλογο Τίμαιος (Α΄, 3) ο Κριτίας αναφέρει κάποιο περιστατικό με τον Σόλωνα, τον βασιλιά της Αθήνας (640 - 560 π.Χ.). Συγκεκριμένα ο Σόλων επισκέφτηκε την πολιτεία Σαΐς στο νομό Σαΐτικό της Αιγύπτου που ήταν και ο τόπος καταγωγής του βασιλιά Άμασι. Ιδρυτής της πολιτείας ήταν, κατά τους κατοίκους, η θεά Νηΐθ που ταυτιζόταν με την θεά Αθηνά!!! Με άλλα λόγια, ίσως ιδρυτές της πολιτείας ήταν οι Αθηναίοι. Το γεγονός του θρησκευτικού συγκερασμού προαναφέρθηκε στην ιστορική αναδρομή και δείχνει την μετάδοση του ελληνικού πολιτισμού. Στην Αίγυπτο υπήρχε ο θεός του ήλιου Άμμων - Ρά,που ταυτιζόταν με τον Δία. Στην κορυφή του πύργου της Βαβέλ ήταν χτισμένος ο ναός του Διός Βήλου (Μαρντούκ). Ο Βήλος ήταν υιός του Ποσειδώνα και της Λιβύης και δίδυμος αδελφός του Αγήνορα που ήταν βασιλιάς της Φοινίκης και πατέρας του Κάδμου (ήταν ιδρυτής των Θηβών) και της Ευρώπης (μητέρα του Μίνωα, βασιλιά της Κρήτης, του Ραδάμανθυ, κριτή των νεκρών στον Άδη και του Σαρπηδόνα, βασιλιά της Λυκίας - περιοχή στη νοτιοδυτική Μ. Ασία). Η Λιβύη ήταν νύμφη, κόρη του Έπαφου ο οποίος ήταν υιός του Δία και της Ιώς (κόρη του Ινάχου - ήταν υιός του Ωκεανού και της τιτανίδας Τηθύος και ο πρώτος βασιλιάς του Άργους, η οποία μεταμορφώθηκε από την Ήρα σε... αγελάδα επειδή την ερωτεύτηκε ο Δίας) και πρώτος βασιλιάς της Αιγύπτου. Γνωστό είναι το περιστατικό του Μεγάλου Αλεξάνδρου που όταν έφτασε το 331 π.Χ. στην Αίγυπτο όπου ίδρυσε και μια από τις 70 (κατά τον Πλούταρχο) Αλεξάνδρειες οι Αιγύπτιοι τον λάτρεψαν ως υιό του "Άμμωνος - Ρά" - Δία!
Τα παραπάνω ίσως δείχνουν πως οι Έλληνες ίδρυσαν τα βασίλεια της Αιγύπτου και της Λιβύης, αν και με τη λογική αυτή θα έπρεπε οι Έλληνες να ήταν γενάρχες όλων των λαών που περιγράφουν στην μυθολογία τους όπως των Φοινίκων (γενάρχης τους ήταν ο Φοίνικας), των Γαλατών (γενάρχης τους ήταν ο Γαλάτης, υιός του Πολύφημου και της Νηρηίδας Γαλάτειας) κ. α. Άλλο παράδειγμα συγκρητισμού είναι η ασιατική θεά της Εφέσου (πόλη στα παράλια της Μικράς Ασίας), η "Κυβέλη". Όταν οι Έλληνες μετοίκισαν στην πόλη της Εφέσου, η λατρεία της Κυβέλης μετατράπηκε σε λατρεία της Αρτέμιδος - Κυβέλης! Επιπρόσθετα, τον Πέρση βασιλιά Ξέρξη προπορευόταν στις στρατιωτικές του εκστρατείες το ιερό άρμα του Δία (!) το οποίο έσερναν 8 λευκοί ίπποι και ο ηνίοχος ακολουθούσε πεζός, γιατί κανένας δεν επιτρεπόταν να ανέβει πάνω στο ιερό αυτό άρμα, ούτε ο ίδιος ο Ξέρξης! Τους θεούς και την μυθολογία των αρχαίων Ελλήνων αντέγραψαν αργότερα οι Ρωμαίοι. Πάντως και στην Ελλάδα υπήρχε θρησκευτικός συγκρητισμός. Για παράδειγμα από τον 5ο αιώνα λατρευόταν στην Ελλάδα η φρυγική (η Φρυγία ήταν περιοχή στην βορειοδυτική Μ. Ασία) θεότητα Σαβάζιος που ταυτιζόταν με τον Διόνυσο! Στη Σαΐδα, ο Φαραώ Άμασις (569 - 526 π.Χ.) που προαναφέρθηκε δημιούργησε πολλές σχέσεις με τους Έλληνες.
Επιστρέφοντας στο περιστατικό με τον Σόλωνα, όταν άνοιξε κουβέντα με τους Αιγυπτίους ιερείς της Σαΐδας, αυτοί - εκτός των άλλων - του ανέφεραν και την ιστορία της Ατλαντίδος. Συγκεκριμένα του είπαν ότι ήταν καταγεγραμμένο στα ιερά τους βιβλία πως 8000 έτη πριν (!) υπήρχε μια ήπειρος, η Ατλαντίδα. Το μέγεθός της ήταν μεγαλύτερο της Ασίας (σημειώνεται πως τότε στην Ασία μάλλον γνώριζαν μέχρι και την Ινδία στα ανατολικά και, όπως αναλύεται παρακάτω, μέχρι το σημερινό Αφγανιστάν στα βόρεια). Η ήπειρος Ατλαντίδα βρισκόταν πέρα από τις Ηράκλειες Στήλες (Γιβραλτάρ), στον Ατλαντικό. Στην Ατλαντίδα υπήρχαν βασιλιάδες που εξουσίαζαν το νησί (ήπειρος) και πολλά άλλα νησιά και τμήματα της ηπείρου. Σημειώνεται πως η περιγραφή ταιριάζει στην Αμερική. Οι βασιλιάδες της Ατλαντίδος συνασπισμένοι επέκτειναν την κυριαρχία τους και σε όλον τον τότε γνωστό κόσμο, από το Γιβραλτάρ (Ισπανία) ως τη Λιβύη και την Αίγυπτο, και από την Ευρώπη ως την Τυρρηνία (Ετρουρία, αρχαία περιοχή της Ιταλίας που αντιστοιχεί στη σημερινή Τοσκάνη). Όταν οι κάτοικοι της Ατλαντίδος επιτέθηκαν στην Ελλάδα, τότε η Αθηναίοι απέκρουσαν με μεγάλη γενναιότητα τους εισβολείς (αρχικά οι Έλληνες ήταν ενωμένοι απέναντι στον εχθρό, στο τέλος όμως έμειναν μόνοι τους οι Αθηναίοι να αντιμετωπίσουν τους εισβολείς) και απελευθέρωσε, μάλιστα, όλες τις περιοχές που είχαν καταλάβει οι εισβολείς από την Ατλαντίδα. Ύστερα από αρκετό καιρό έγιναν σεισμοί και κατακλυσμοί και σε ένα τρομερό μερόνυκτο καταποντίστηκε η Ατλαντίδα και ολόκληρος ο στρατός της Αθήνας ετάφη στη γη.
Κατά την παραπάνω ιστορία η Ατλαντίδα υπήρξε πριν 10000 έτη και ήταν ολόκληρη ήπειρος. Άρα αποκλείονται χρονικά και γεωγραφικά οι θεωρίες ότι η Ατλαντίδα ήταν η Σαντορίνη ή η Κρήτη. Πάντως, ίσως υπάρχει συσχέτιση των κατακλυσμών που περιγράφονται και του κατακλυσμού του Δευκαλίωνα και του Νώε. Επίσης, επαναλαμβάνεται πως δεν είναι δυνατόν να υπήρχε άλλη ήπειρος μεταξύ Ευρώπης - Αφρικής και Αμερικής, αφού οι ακτές τους ταιριάζουν σχεδόν απόλυτα. Άρα, ενισχύεται η άποψη ότι η Ατλαντίδα ήταν η Αμερική. Το ότι η αναφορά γίνεται στο 8000 π.Χ. που χρονικά εντάσσεται στη μεσολιθική εποχή (9000 - 6000 π.Χ.) είναι το καταπληκτικόν της υποθέσεως και ενισχύει τη θεωρία περί ανεπτυγμένου προϊστορικού πολιτισμού που κατεγράφη στη μυθολογία των λαών. Σύμφωνα με την ιστορία της Ατλαντίδος, το 8000 π.Χ. η Ελλάδα ήταν ανεπτυγμένη πολιτιστικά και η Αθήνα βρισκόταν στην ακμή της, σε σημείο που κατάφερε να νικήσει τους εισβολείς από την Ατλαντίδα και μάλιστα ο στρατός της να φθάσει ως εκεί. Πώς, όμως, είναι δυνατόν μία μικρή Αθήνα να καταφέρει να νικήσει την ήπειρο Ατλαντίδα που είχε καταλάβει όλον τον τότε γνωστό κόσμο; Σίγουρα όχι με σφενδόνες και δόρατα!!! Μάλλον υπήρχε προϊστορικά στην Ελλάδα (προφανώς και αλλού) υψηλός τεχνολογικός πολιτισμός που αποτυπώθηκε στην μυθολογία. Η καταστροφή της Ατλαντίδος ίσως να έγινε από κάποια πυρηνική έκρηξη!
Η ανακάλυψη της Αμερικής από τους Έλληνες φαίνεται και από την ελληνική μυθολογία στην οποία αναφέρονται τα Ηλύσια Πεδία. Ήταν ένας τόπος όπου πήγαιναν οι ψυχές των ενάρετων ανθρώπων, ηρώων και ημίθεων. Ο τόπος αυτός βρισκόταν στον Ατλαντικό και είχε αιώνια άνοιξη, λίμνες, λουλούδια και δένδρα. Κάτι σαν τον Παράδεισο. Ο ουρανός φωτιζόταν από λαμπερά αστέρια και έλαμπε και ένας φωτεινός ήλιος. Οι ψυχές ζούσαν μακάρια εκεί. Αντιθέτως, οι ψυχές των αμαρτωλών ρίχνονταν στα Τάρταρα που ήταν σκοτεινή άβυσσος, βαθύτερη από τον Άδη. Εκεί τους περίμενε η αιώνια τιμωρία. Ίσως τα Ηλύσια Πεδία ήταν η Αμερική που φάνταζε ως επίγειος παράδεισος στους αρχαίους Έλληνες που έφθασαν εκεί και έπλασαν μύθους για τη Νέα Γη. Άλλωστε, τα Ηλύσια Πεδία τοποθετούνται στον Ατλαντικό. Εξάλλου, ο μύθος συνδέεται με διάφορους τόπους. Για παράδειγμα, οι πύλες του Άδη ήταν ένα σπήλαιο σε ένα λόφο στην Ελευσίνα - κοντά στο Τελεστήριον των Ελευσινίων μυστηρίων και κατά άλλους οι πύλες του Άδη βρίσκονταν στην Αχερουσία λίμνη στην οποία οδηγούσε ο Χάροντας τις ψυχές, διαπλέοντας τον Αχέροντα ποταμό. Η Αχερουσία λίμνη και ο Αχέρων ποταμός είναι στο νομό Πρεβέζης.
Εκεί, μάλιστα, υπήρχε και νεκρομαντείο.
Στην ελληνική μυθολογία υπήρχαν και οι Αμαζόνες. Ήταν λαός γυναικών που μάλλον ζούσαν, κατά την παράδοση, στην Μαύρη Θάλασσα. Οι Αμαζόνες μισούσαν τους άνδρες τους οποίους είχαν ως σκλάβους, ενώ όταν γεννούσαν κρατούσαν μόνον τα θηλυκά παιδιά. Οι Αμαζόνες διεξήγαγαν πολέμους με άλλους λαούς. Έλαβαν μέρος στον τρωικό πόλεμο με αρχηγό την βασίλισσα Πενθεσίλεια την οποία σκότωσε ο Αχιλλέας έπειτα από μονομαχία. Σημειώνεται ότι ο τρωικός πόλεμος ήταν πραγματικό γεγονός που έγινε στα μέσα του 13ου αιώνα π.Χ. Η μυθολογία αναφέρει και την βασίλισσα των Αμαζόνων Ιππολύτη (κόρη του θεού Άρη και της Οτρηρής, η Ιππολύτη ήταν αδελφή της Πενθεσίλειας) την οποία σκότωσε ο Ηρακλής για να πάρει την ζώνη της και να εκπληρώσει τον άθλο που του είχε αναθέσει ο βασιλιάς των Μυκηνών, Ευρυσθέας. Οι Αμαζόνες επιτέθηκαν ακόμα και κατά των Αθηναίων και οι μάχες αυτές αποτυπώθηκαν στην τέχνη και ιδίως στις μετώπες και στις ζωφόρους των ελληνικών ναών ως οι περίφημες "αμαζονομαχίες".
Ο μυθικός βασιλιάς των Αθηνών Θησέας - ο οποίος κατά πολλούς (από τους ιστορικούς Θουκυδίδη και Πλούταρχο, μέχρι συγχρόνους επιστήμονες) θεωρείται πραγματικό πρόσωπο - εκστράτευσε εναντίον των Αμαζόνων. Όμως, ο Θησέας ερωτεύτηκε την βασίλισσα των Αμαζόνων Αντιόπη με την οποία απέκτησε έναν υιό, τον Ιππόλυτο (σύμφωνα με άλλες παραδόσεις ο Θησέας απέκτησε τον Ιππόλυτο με την Ιππολύτη, την βασίλισσα των Αμαζόνων που σκότωσε ο Ηρακλής για να πάρει την ζώνη της). Ο Θησέας πήρε μαζί του στην Αθήνα την Αντιόπη. Οι Αμαζόνες εκστράτευσαν εναντίον των Αθηναίων για να πάρουν πίσω την βασίλισσά τους η οποία τελικά σκοτώθηκε στην μάχη εναντίον τους. Επί τη ευκαιρία, η σύζυγος του Θησέα, Φαίδρα (κόρη του βασιλιά της Κρήτης Μίνωα και της Πασιφάης) ερωτεύτηκε τον πρόγονό της Ιππόλυτο. Όταν αυτός απέκρουσε τον έρωτά της τότε αυτή αυτοκτόνησε, αφού πρώτα τον συκοφάντησε στον πατέρα του αφήνοντάς του μήνυμα ότι προσπάθησε να την βιάσει. Ο Θησέας έδιωξε τον υιό του από το σπίτι και τον καταράστηκε στον θεό Ποσειδώνα. Έτσι, ενώ ο Ιππόλυτος έφευγε από το σπίτι με το άρμα του ένα θαλάσσιο τέρας ξεπετάχτηκε και τρόμαξε τα άλογα του άρματος που αφηνίασαν και πέταξαν στο έδαφος τον Ιππόλυτο σκοτώνοντάς τον. Μετά τον θάνατο του Ιππολύτου η θεά Άρτεμις (θεά του κυνηγιού, των ναυτιλλομένων και της αγνότητος) αποκάλυψε την αλήθεια στον Θησέα.
Επιστρέφοντας στις Αμαζόνες, εναντίον τους εκστράτευσε και ο μυθικός ήρωας (το μυθικός επαναλαμβάνεται ότι δεν ταυτίζεται με το φανταστικός) Βελλεροφόντης ο οποίος ήταν υιός του βασιλιά της Κορίνθου, Γλαύκου. Ο Βελλεροφόντης εξόντωσε, κατά την μυθολογία, τις Αμαζόνες. Η αναφορά στις Αμαζόνες έγινε για να συσχετιστεί η μυθολογία με την ανακάλυψη της Αμερικής από τους Έλληνες!!! Είναι γνωστό πως το 1540 οι Ισπανοί κατακτητές είδαν στις όχθες του Αμαζονίου στην Βραζιλία ένοπλες γυναίκες που τους φάνηκαν Αμαζόνες και μάλιστα υπάρχει και αναπαράσταση σε σχέδιο που δείχνει τις Αμαζόνες να πολεμούν τους Ισπανούς και 2 Ισπανούς κρεμασμένους σε δένδρο και σκοτωμένους με βέλη!!! Γι' αυτό οι Ισπανοί ονόμασαν την περιοχή Αμαζονία!!! Συγκεκριμένα η Αμαζονία είναι περιοχή έκτασης 3 εκατομμυρίων τ.χλμ. της Νοτίου Αμερικής που εκτείνεται από τις Άνδεις μέχρι τον Ατλαντικό. Από τις περουβιανές Άνδεις πηγάζει και ο Αμαζόνιος (μήκος 6280 χλμ.) ο οποίος διασχίζει την Βραζιλία και εκβάλλει στον Ατλαντικό. Η σύγχρονη αντίληψη χαρακτηρίζει τις παραπάνω Αμαζόνες ως ινδιάνες, αλλά οι ινδιάνοι της Αμερικής έχουν μογγολοειδή και (ερυθρο)μελαψά χαρακτηριστικά και οι Ισπανοί τους ξεχώριζαν κατευθείαν. Άλλοι μελετητές αναφέρουν πως οι Ισπανοί όταν είδαν άνδρες ιθαγενείς με μακριά μαλλιά τους πέρασαν για γυναίκες(!), αλλά στην Βραζιλία οι ιθαγενείς, οι οποίοι έχουν έντονα μογγολοειδή χαρακτηριστικά και είναι κοντοί, δεν έχουν μακριά μαλλιά σαν τους ερυθρόδερμους της βορείου Αμερικής.
Στην Βραζιλία υπάρχει και πολιτεία με το όνομα Αμαζόνας που έχει έκταση 1567954 τ. χλμ. Τα ονόματα Αμαζονία, Αμαζόνιος και Αμαζόνας της Νοτίου Αμερικής δεν είναι τυχαία. Το συμπέρασμα είναι πως οι Αμαζόνες δεν ζούσαν σε περιοχή της Μαύρης Θάλασσας, αλλά στην Βραζιλία!!! Άρα, η ανακάλυψη της Αμερικής από τους αρχαίους Έλληνες τους έφερε αντιμέτωπους - όπως και τους Ισπανούς τον 16ο αιώνα μ.Χ. - με τις Αμαζόνες και το γεγονός αυτό πέρασε στην ελληνική μυθολογία ως "αμαζονομαχίες". Ίσως, μάλιστα, οι Αμαζόνες είχαν ναυπηγήσει στόλο και είχαν επιτεθεί στην Ελλάδα. Με το σκεπτικό της συμμετοχής των Αμαζόνων στον τρωικό πόλεμο που έγινε στα μέσα του 13ου αιώνα π.Χ., κάπου στον 13ο αιώνα π.Χ. και μάλλον πιο πριν πιθανολογείται ότι οι αρχαίοι Έλληνες ανακάλυψαν την Αμερική!!!
Επιστρέφοντας σε μια πιο επιστημονική προσέγγιση, είναι γεγονός ότι η Αμερική είναι μια τεράστια ήπειρος που καθιστά δύσκολη την αρχαιολογική έρευνα (σαν να ψάχνεις βελόνα στα άχυρα). Από την άλλη μεριά, είναι αμφίβολο αν οι Αμερικανοί ανακαλύψουν αρχαιοελληνικά ευρήματα να τα κοινοποιήσουν. Πιο πιθανό είναι να τα αποκρύψουν. Πάντως, στις ΗΠΑ βρέθηκαν πολλά αρχαιοελληνικά νομίσματα, τα περισσότερα από τα οποία ανάγονται στα ελληνιστικά χρόνια. Οι Αμερικανοί, σε διάφορα άρθρα τους, σκοπίμως δεν αναφέρουν την ελληνική προέλευση των νομισμάτων. Το 1957 βρέθηκε από ένα παιδί στο Φοίνιξ της Οκλαχόμα των ΗΠΑ κάποιο νόμισμα που διαπιστώθηκε ότι ήταν από τη Σικελία και χρονολογήθηκε στο 490 π.Χ. Όμως, σε αμερικανικό άρθρο δεν διάβασα πουθενά ότι το νόμισμα αυτό ήταν ελληνικό, μιας και η Σικελία είχε αποικηθεί από τους Έλληνες από τον 8ο αιώνα. Εκτός αν εννοούν ότι προέρχονται από τον βαρβαρικό λαό των Καρχηδονίων (είχαν αποικίσει ένα κομμάτι της βορειοδυτικής Σικελίας) όπως πολλοί Αμερικανοί υποστηρίζουν για νομίσματα που βρέθηκαν στις ΗΠΑ με ελληνικά σύμβολα και γράμματα!!! Φυσικά μια τέτοια σκέψη είναι αντιεπιστημονική.
Στις ΗΠΑ βρέθηκε το 1976 στο Heavener της Οκλαχόμα ένα νόμισμα από την Αντιόχεια που χρονολογείται στο 63 π.Χ. (ελληνιστική εποχή - η Αντιόχεια ήταν ελληνιστική πόλη τότε) και απεικονίζει έναν αετό να κρατά κεραυνό, δηλαδή συμβολίζει τον Δία. Νομίσματα των ελληνιστικής εποχής (323 - 30 π.Χ.) βρέθηκαν σε πολλές περιοχές της γης (λόγω του εμπορίου των αρχαίων Ελλήνων και των αρχαιοελληνικών αποικιών) και φυσικά είναι αρχαιοελληνικά νομίσματα από την αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου και των διαδόχων του. Στην Οκλαχόμα των ΗΠΑ βρέθηκε ένα νόμισμα από τους Θούριους της Κάτω Ιταλίας που χρονολογείται στο 200 π.Χ. Σε αμερικανικό άρθρο διάβασα ότι προερχόταν από την Ιταλία. Δεν ανέφερε πουθενά ότι οι Θούριοι ήταν αποικία της Αθήνας που ιδρύθηκε το 443 π.Χ. Αν ο μη Έλληνας αναγνώστης διαβάσει κάποιο μεταφρασμένο ελληνικό βιβλίο ιστορίας, τότε θα συνειδητοποιήσει ότι η ελληνική ιστορία διδάσκεται - όπου διδάσκεται - επιλεκτικά και διαστρεβλωμένα. Γενικά, υπάρχει απίστευτος φθόνος προς την Ελλάδα. Ο αναγνώστης αρκεί να θυμάται μία φράση που μου είχε πει κάποια καθηγήτρια ελληνικής ιστορίας. Μου είχε πει ότι τα πάντα σήμερα, σε όλους τους τομείς του πολιτισμού (επιστήμη, τέχνη, γραμματεία, φιλοσοφία), ανάγονται στους αρχαίους Έλληνες. Πρώτοι αυτοί μίλησαν γι' αυτά. Παρακάτω θα γίνει αντιληπτό αυτό και πολλοί αναγνώστες, ακόμα και φιλόλογοι, θα βρεθούν προ εκπλήξεως.
Στο Τενεσί των ΗΠΑ βρέθηκε σε τάφο ελληνική επιγραφή γραμμένη σε λίθινη πινακίδα κάτω από την κεφαλή ανθρώπινου σκελετού. Επίσης, στον τάφο αυτό ευρέθησαν μπρούτζινα βραχιόλια που χρονολογούνται μεταξύ 45 π.Χ και 200 μ.Χ. Προφανώς ο τάφος ήταν ελληνικός Το δείχνουν στοιχεία όπως η ελληνική επιγραφή, η ίδια η επιγραφή (ελληνική συνήθεια) και τα συνοδευτικά αντικείμενα του νεκρού. Είναι, λοιπόν, δεδομένο ότι οι Έλληνες είχαν φθάσει σε όλον τον γνωστό κόσμο, από την Μεγάλη Βρετανία, ως τις Ινδίες, την Αφρική και την Αμερική. Ελληνικά νομίσματα του 4ου π.Χ. αιώνα βρέθηκαν στις ακτές του Μαρόκο και στις Αζόρες. Οι Έλληνες με τον Πυθέα (βλ. παρακάτω), είχαν φθάσει με τα πλοία τους ακόμα και στην Μεγάλη Βρετανία! Μάλιστα, εκεί βρέθηκαν αιγυπτιακά προϊόντα που χρονολογούνται τον 14ο αιώνα και λέγεται ότι τα μετέφεραν οι Φοίνικες. Μήπως, όμως, τα μετέφεραν οι Έλληνες; Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι στα αρχαία χρόνια το ελληνικό νησί της Ρόδου εμπορευόταν κασσίτερο από την Αγγλία!!!
Αξίζει να σημειωθεί ότι στην Αλεξάνδρεια, επί αυτοκρατορίας του Πτολεμαίου του Α΄ (304 - 283 π.Χ.) που ήταν διάδοχος του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Αίγυπτο, ιδρύθηκε το "Μουσείο" που ήταν ουσιαστικά Ακαδημία Επιστημών. Εκεί, μεταξύ των άλλων, υπήρχε ζωολογικός κήπος με σπάνια ζώα και ερπετά. Ο ζωολογικός κήπος είχε ακόμα και πολικές αρκούδες!!! Άρα, αυτό επιβεβαιώνει ότι οι Έλληνες, τουλάχιστον στα ελληνιστικά χρόνια (323 - 30 π.Χ.), είχαν γυρίσει όλον τον κόσμο. Αυτό αποδεικνύουν και τα αρχαιοελληνικά νομίσματα της εποχής αυτής που βρέθηκαν στην …Αμερική. Ο γράφων πιστεύει ότι οι Έλληνες γύρισαν τον κόσμο πολύ πιο πριν, ίσως και το 3000 π.Χ. (οι Έλληνες πριν το 2000 λέγονταν Πελασγοί).
Το σίγουρο είναι ότι οι αρχαίοι Έλληνες είχαν επεκταθεί, με τις αποικίες τους, από τον Καύκασο, ως το Γιβραλτάρ και όπως έλεγε ο Πλάτων: "οι αποικίες έμοιαζαν σαν βατράχους γύρω από μια λίμνη". Μάλιστα, ο Πυθέας από την Μασσαλία (ελληνική αποικία των Φωκαέων) στα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ. πέρασε το Γιβραλτάρ (Ηράκλειες στήλες το έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες) με πλοίο και μετά περιέπλευσε την Αγγλία! Μετά έπλευσε την "Θούλη" (ήταν η Ισλανδία ή η Νορβηγία) και στη συνέχεια έπλευσε στη Βαλτική και έφτασε στο νησί Ελιγολάνδη και στις εκβολές του ποταμού Έλβα στην Γερμανία και του ποταμού Βιστούλα στην Πολωνία!!! Ο Πυθέας χαρτογράφησε την περιοχή και επίσης μέτρησε το μήκος των ακτών της Αγγλίας!!!
Σε ό,τι αφορά την Ασία, βρέθηκαν από τον γνωστό Ελληνο - Ρώσο αρχαιολόγο Βίκτωρ Ιβάνοβιτς - Σαρηγιαννίδη, σε ανασκαφές στο Αφγανιστάν, επιρροές από την μινωική Κρήτη! Αυτό ήταν έκπληξη, από τις αναμενόμενες επιρροές από την αρχαία Ελλάδα που οφείλονται στην πολιτιστική επίδραση στους λαούς της Ασίας, από τον Μέγα Αλέξανδρο. Συγκεκριμένα, σε ανασκαφές στην Μαργιανή (πόλη που ήταν στο σημερινό βόρειο Αφγανιστάν) ο Βίκτωρ Ιβάνοβιτς Σαρηγιαννίδης βρήκε σε έναν τάφο έναν κυλινδρικό σφραγιδόλιθο, μέσα σε ένα αγγείο το οποίο ήταν δίπλα από ένα γυναικείο κρανίο. Στον σφραγιδόλιθο αυτό απεικονίζονταν δυο άτομα να βαστούν έναν κοντό άνδρα και από πάνω τους να πηδά ένας ακροβάτης. Αυτό θυμίζει τις τοιχογραφίες του ανακτόρου της Κνωσού της Κρήτης με τα ταυροκαθάψια στις οποίες απεικονίζονται ακροβάτες να πηδούν πάνω από ταύρους!!! Οι τοιχογραφίες αυτές χρονολογούνται περίπου τον 15ο αιώνα π.Χ.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Πάντως επιστημονικά δεν υπάρχει καμία απόδειξη για το αν έφθασαν οι αρχαίοι Έλληνες στην Αμερική. Ενδείξεις πιθανώς υπάρχουν και μερικές προαναφέρθηκαν. Τέλος, ένας φίλος μου συλλέκτης νομισμάτων τονίζει πως οποιοδήποτε αρχαιοελληνικό νόμισμα και αν βρέθηκε στην Αμερική, αν αυτό δεν έγινε σε επίσημη ανασκαφή δεν θεωρείται επιστημονική τεκμηρίωση για τους αρχαίους Έλληνες στην Αμερική. Θα μπορούσε να έπεσε από κάποιον ή ακόμα και να υπήρχε χρόνια θα μπορούσε να είχε μεταφερθεί στην Αμερική από Φοίνικες εμπόρους και επί τη ευκαιρία υπάρχουν πολλά στοιχεία για ταξίδια των Φοινίκων στην Αμερική. Απλά εγώ είμαι σχεδόν σίγουρος ότι οι πολυταξιδεμένοι αρχαίοι Έλληνες έφθασαν στην Αμερική, αλλά δεν υπάρχει επιστημονική απόδειξη. Εύχομαι να μην υπάρχουν στοιχεία που κάποιοι τα κρύβουν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου