...ΨΥΧΙΚΕΣ ΦΑΝΤΑΣΙΕΣ ΜΕ ΠΟΛΕΜΟΥ ΛΑΧΤΑΡΑ...

...Τώρα όμως , είναι σειρά μου να δώ , με τα μάτια της φαντασίας μου , όλες τις Αμαζόνες πολεμίστριες να βγαίνουν σιωπηλά από τις κρυψώνες τους , μαζί με όλες τις βασίλισσές τους - γιατί τις επικαλέστηκα - καί να ανεβαίνουν στα υπέροχα καί περήφανα άλογά τους , περιμένωντας , γιά κάποιους πραγματικά ισάξιους αντιπάλους...Τώρα , ανασυντάσσονται... Τα ατίθασα μαλλιά τους ανεμίζουν πίσω από τα χάλκινα κράνη...Ανδρεία...!
Στους ώμους τους , έχουν περασμένα τα τόξα καί τις φαρέτρες με τα βέλη...
Στά χέρια τους , κρατούν τα δόρατα , τους πελέκεις , τα σπαθιά καί τις ασπίδες τους , πού έχουν το σχήμα του μισοφέγγαρου , σύμβολο της Παρθένας Άγριας καί Ατίθασης  Θεάς , της προστάτιδάς τους , της Αρτέμιδος...
Τις επιβλέπει με το άγρυπνο καί διαπεραστικό βλέμμα της η Θεά Άρτεμις , μεταμορφωμένη σε ένα ζώο.....έναν μαύρο πάνθηρα ή έναν λύκο...πάνω από όλες τις Αμαζόνες , ψηλά, από τον  Ουρανό...
Μπροστά , στέκουν , πάνω στα άλογά τους , όλες οι Βασίλισσες των Αμαζόνων , με πρώτη καί καλύτερη την Αντιόπη ,την Πενθεσίλεια , τη Μαξιμώ , την Ιππολύτη , τη Μελανίππη ,  καί πίσω της , παρατεταγμένες , η Αντιμάχη , η Κλεοπτόλεμη , η Θρασώ , η Λυκώπις , η Ανδρώ , η Λαομάχη , η  Ξανθή , η Ιππομάχη , η Λαοδόκη , η Τόξαρις , η Φιλιππίς , η Προθόη ,η Σελήνη ,  η Φοίβη , η Αλκινόη , η Ιππώ , η Ευρύβια , η Τοξοφίλη , η Αμυνόμενη , η Λυσσίπη , η Αλεξίμαχη , η Αντιάνειρα , η Σκύλεια ,η Γρύνη ,η Ανδρομάχη , η Πολέμουσα , η Αλκίβια(Αλκιβίη ),  η Αντάνδρη , η Θάληστρις , η Πιστώ ,η Κελαινώ ,  η Αλκίππη , η Τόξις , η  Λαμπετώ , η Μαρπησία , η  Μύρινα , η  Σμύρνα(Μύρρα), η Οτρήρη(Οτρηρή) , η  Αγχιμάχη , η  Άελλα , η  Θίβα , η Μολπαδία , η Σανάπη(Σινώπη)  ... καί πίσω παρατεταγμένες όλες  οι άλλες  πολεμίστριες του στρατού τους...
...Κανείς δεν είναι εκεί , για ν ' ακούσει τη φοβερή πολεμική ισχύ τους...
Τις πολεμικές κραυγές τους...Την "μολπαδία τους", αυτό το Τραγούδι του Θανάτου τους...Δέος !
Ίσως όμως , επειδή τις σκέφθηκα , να βγήκαν από τις κρυψώνες τους , γιά να τις θαυμάσω...!
...Ανατρίχιασα...

Εις φάραν επεκάθητο μαύρην, γενναιοτάτην 
εφόρει επιλώριον ολόσπρον, καστόριν
κοντάριν αραδίτικον και σπάθην εζωσμένη

και ο χιτών της Μαξιμούς υπήρξεν αραχνώδης.