<< Ο ΘΡΥΛΟΣ ΤΩΝ ΑΜΑΖΟΝΩΝ >>

Θρύλος , στην αρχαιότητα , σήμαινε τον θόρυβο , την κραυγή , τη βοή από πολλές φωνές. Αργότερα η σημασία της λέξης θα διαφοροποιηθεί καί πλέον θα σημαίνει την παράδοση που μεταδίδεται προφορικά από γενιά σε γενιά , τον μύθο ή την αβέβαιη φήμη. Όλοι οι λαοί , σε κάθε εποχή , έχουν να παρουσιάσουν τους θρύλους τους για πρόσωπα , τόπους ή γεγονότα. Οι θρύλοι διαδίδονται ανάλογα με το ενδιαφέρον που θα προκαλέσουν σε άλλους λαούς , οι οποίοι θα τους διαμορφώσουν με τον δικό τους τρόπο και θα τους παρουσιάσουνώς δικούς τους , τέλεια προσαρμοσμένους στα ιδιαίτερά τους πρόσωπα ή πράγματα. Στο φαινόμενο αυτό , οφείλεται και η διατήρηση πολλών θρύλων έξω από τα γεωγραφικά και χρονολογικά όρια της αρχικής τους πηγής. Τις περισσότερες φορές , οι διηγήσεις των θρύλων , αναφέρονται στη ζωή ενός ήρωα ή και αγίου , που η λα'ι'κή φαντασία και η προφορική παράδοση την παρουσιάζει παραμορφωμένη ή υπερφυσική.

Λευκό καί Γαλάζιο. Λευκό το μάρμαρο της ακτής της χερσονήσου Θάσου, γαλάζιο της θάλασσας καί του ουρανού. Το ποντισμένο από τους αλλεπάληλους σεισμούς , λατομείο της Αλυκής. Ένα τοπίο ιδιαίτερο , σχεδόν εξωπραγματικό. Ένας τόπος που γύρω από το ιστορικό καί αρχαιολογικό του πλαίσιο τυλίγει τις γοητευτικές του περικοκλάδες καί ένας θρύλος...Γιά τους κατοίκους , των γύρω περιοχών του νησιού , τα ερείπια αυτά - τα μαρμάρινα δάπεδα , οι σπασμένοι κιόνες, το εγκαταλελειμένο λατομείο - ήταν , καί ίσως γιά κάποιους ακόμα είναι ,  το παλάτι της βασίλισσας των Αμαζόνων , της Αλίκης .
Oι Αμαζόνες .Ένας πολεμόχαρος λαός γυναικών ,που τόλμησαν να σταθούν ένοπλες απέναντι στους άνδρες,ίσες απέναντι σε ίσους...Ένας κόσμος αντίθετος ,από την πατριαρχική κοινωνία των Ελλήνων,γι'αυτό καί βάρβαρος,τερατικός ,ο κόσμος των Αμαζόνων,που ποτέ όμως δεν έπαψε να εμπνέει καί να γοητεύει.Από τα παιδιά τους , άφηναν να επιζήσουν μόνο τα κορίτσια τους.Τα αρσενικά παιδιά τους,φημολογείται,πώς τα πέταγαν σε σπήλαια,αφού πρώτα όμως τους έσπαγαν τα άκρα τους(χέρια-πόδια).
Στην Αλυκή της Θάσου,οι ντόπιοι,έδειχναν ένα σπήλαιο , λέγοντας ότι εκεί έριχναν οι Αμαζόνες  τα νεογέννητα αγόρια , καί ισχυρίζονταν ότι κάποτε στο βάθος του , είχε βρεθεί , πλήθος από παιδικά οστά.Θεωρείται,ότι,στον αρχαίο κόσμο,ο μύθος των Αμαζόνων,ήταν ένα κατάλοιπο της μητριαρχίας. Η αρχαία παράδοση τοποθετεί τη χώρα των Αμαζόνων στη Θεσσαλία , στη Θράκη , ή καί στη Μαύρη Θάλασσα. Έτσι οι μύθοι για τις Αμαζόνες , ίσως άρχισαν να διαμορφώνονται κατά την περίοδο του περάσματος από την μητριαρχία στην πατριαρχία , όταν , με την πάροδο των αιώνων , οι κάτοικοι της πατριαρχικής νότιας Ελλάδας φαντάστηκαν μια μυθική γυναικοκρατούμενη χώρα  , με οργανωτικό σύστημα παρόμοιο με το δικό τους . Φαντάστηκαν δηλαδή , μία οργάνωση κατά πόλεις - κράτη , καί μία στρατιωτική διάρθρωση , η οποία όμως , μάλλον ήταν άγνωστη στις μητριαρχικές κοινωνίες...(!). Για να εκπληρώσει , έναν από τους  12  άθλους του , ο ημίθεος Ηρακλής , μαζί με το στρατό του , θα φτάσει ώς τη Θεμίσκυρα , στις εκβολές του ποταμού Θερμάδωντα στη Μαύρη Θάλασσα. Εκεί τον είχαν στείλει ο Ευρυσθέας κι η κόρη του η Αδμήτη , για να τους φέρει τη ζώνη της βασίλισσας των Αμαζόνων , της Ιππολύτης.
Φυσικά , η Ιππολύτη θα αρνηθεί να παραδώσει τη ζώνη της , το αναμφισβήτητο σύμβολο της εξουσίας της , που είχε πάρει ώς δώρο , από τον πατέρα της τον Άρη. Πολλές είναι οι παραλλαγές αυτού του μύθου. Στη μία , η βασίλισσα θα αναγκαστεί να παραδώσει τη ζώνη της , ώς αντάλλαγμα για την απελευθέρωση της αδελφής της Μελανίππης , που προηγουμένως είχε αιχμαλωτίσει ο ήρωας.
Άλλοι , διηγούνται , ότι η ίδια η Ήρα , είχε παρουσιστεί με τη μορφή Αμαζόνας , ώστε να προκαλέσει την υποψία στο γυναικείο λαό , λέγοντάς τους ότι δήθεν οι ξένοι , είχαν σκοπό να απαγάγουν την Ιππολύτη . Σύμφωνα με αυτή τη διήγηση , θα ακολουθήσει μια τρομαχτική μάχη , ανάμεσα στους άνδρες και στις αμαζόνες , στην οποία ο Ηρακλής θα σκοτώσει τη βασίλισσα και θα της πάρει τη ζώνη. Είναι όμως , κι εκείνοι που λένε , ότι οι άνδρες , μάταια πολιορκούσαν την πόλη των Αμαζόνων , καί ότι μπόρεσαν τελικά να την πάρουν , μόνο όταν η αδελφή της Ιππολύτης , η Αντιόπη , ερωτεύτηκε τον πιο φημισμένο από τους συντρόφους του Ηρακλή , τον Θησέα , καί πρόδωσε τις δικές της (!)...
Αντιόπη ή Αντιόπεια , όνομα σεληνιακό , το ίδιο που είχε καί η μητέρα των Θηβαίων Διόσκουρων. Ο Θησέας θα την πάρει μαζί του στην Αθήνα , κι εκεί η Αμαζόνα θα του γεννήσει ένα γιό , τον Ιππόλυτο. Κάποιοι , ταυτίζουν την Αντιόπη με την Ιππολύτη , καί διηγούνται ότι , είτε για να ελευθερώσουν τη βασίλισσά τους , είτε για να εκδικηθούν την ατίμωση που της έγινε , όταν ο Θησέας πήρε καί δεύτερη , μια πριγκήπισσα από την Κρήτη(!), τη Φαίδρα...
Οι Αμαζόνες εκστρατεύθησαν με τη σειρά τους εναντίον της Αθήνας για την τιμή καί την ατίμωση της αδελφής τους. Ο στρατός τους κατέβηκε από τις ακτές της Μαύρης Θάλασσας , ακολουθώντας μεγάλους πλάγιους δρόμους , γιατί οι Αμαζόνες δεν ήταν ναυτικός λαός αλλά ιππικός . Καί κάποτε , έφθασαν κάτω από την Ακρόπολη. Η αριστερή πτέρυγα του γυναικείου στρατεύματος , είχε έρεισμα στον Άρειο Πάγο , σε εκείνη τη θέση όπου αργότερα θα χτιστεί το Αμαζόνειον , το Ηρώον πρός τιμή των Αμαζόνων , καί η δεξιά πτέρυγα στην Πνύκα. 
Από εκεί προωθήθηκαν εναντίον της Ακροπόλεως. Οί μάχες ήταν σφοδρές.
Ένα Αθηνα'ι'κό στράτευμα , όμως , ξεπετάχτηκε από το λόφο των Μουσών , καί επιτέθηκε από πίσω. Έτσι ,τον τέταρτο μήνα της πολιορκίας , αναγκάστηκαν να κλείσουν ειρήνη. Η Αντιόπη (ή η Ιππολύτη), που καί πάλι αγωνίσθηκε ενάντια στις ομόφυλές της , που ήθελαν να την αποκτήσουν ξανά , σκοτώθηκε από το βέλος της Αμαζόνας Μολπαδίας , της "αοιδού", την οποία εκδικήθηκε αμέσως ο ίδιος ο Θησέας.
Για τους Αθηναίους ,όλα αυτά ήταν μία αληθινή ιστορία.

Έδειχναν μάλιστα, καί κάποια παράξενα μνήματα , που τα απέδιδαν στις Αμαζόνες . Αυτά πίστευαν ότι τα αναγνώριζαν , από την μορφή του μισοφέγγαρου που είχαν καί οι ασπίδες του γυναικείου στρατού .
Στην Αλυκή της Θάσου , λίγο μετά την είσοδο του αρχαιολογικού χώρου , υπάρχει μια μαρμάρινη σαρκοφάγος , για την οποία ο θρύλος λέει , ότι ήταν ο τάφος της Αμαζόνας βασίλισσας της Αλίκης. Προφανώς , εκέινα τα αρχαία χρόνια , σε εκείνη τη φημισμένη εκστρατεία πρός την Αθήνα , στον πηγαιμό ή στην επιστροφή , κάποια από τις πριγκήπισσες , η Αλίκη , να εγκαταστάθηκε στη Θάσο μαζί με κάποιο τμήμα του γυναικείου στρατού της . Είτε πάλι , η πριγκήπισσα Αλίκη , να ερωτεύθηκε κι αυτή , κάποιον Θάσιο καί να εγκαταστάθηκε εκεί  με τη συνοδεία της. Δεν θα μάθουμε ποτέ,όμως, τί ακριβώς είχε γίνει,καί ποιά ήταν η πραγματική ιστορία των γεγονότων... Έχει χαθεί μέσα στο χρόνο !
Γιά εμάς , έμεινε μόνο ο θρύλος , να  θυμίζει , ότι σ'εκείνο το Ελληνικό νησί , στη  Θάσο , έζησε  κάποτε μία Αμαζόνα βασίλισσα μαζί με το γυναικείο στρατό της , καί ότι στο σπήλαιο του κόλπου πετούσαν οι Αμαζόνες τα αρσενικά παιδιά τους , και κάποια  άλλα διάσπαρτα  αρχαιολογικά  στοιχεία , να αποδεικνύουν το πέρασμά των Αμαζόνων από την Αρχαία Ελλάδα στο μυαλό καί στη σκέψη , μερικών από εμάς , των Νέων Ελλήνων, που ενδιαφέρονται για την ιστορία τους καί που γοητεύθηκαν απο το θάρρος του πολέμου τους σαν άξιες πολεμίστριες καί γυναίκες ίσες πρός τα αρσενικά εκείνου του καιρού...Ιστορία  καί Θρύλος !
Πενήντα Αρχαίοι Τύμβοι , που περιείχαν οστά γυναικών , οι οποίες ήταν θαμμένες με τα όπλα τους , βρέθηκαν πρίν από μερικά χρόνια , στην πόλη Pokrovka , στα σύνορα της Ρωσίας με το Καζακστάν . Ακόμα μία αρχαιολογική απόδειξη για τις αλήθεις που είναι κρυμμένες μέσα στη γή ,  καί πίσω από τους Αρχαίους Ελληνικούς Μύθους μας ;
Πολλές είναι οι ιστορίες για τις θαρραλέες , πολεμοχαρείς καί  ατίθασες Αμαζόνες μας.
-Για τη βασίλισσα Υψιπύλη καί τις επαναστατημένες γυναίκες σε ένα άλλο Έλληνικό νησί , στη Λύμνο , όπου οι επαναστάτριες , ζούσαν όπως οι Αμαζόνες , καί τις δάμασαν ο Ιάσωνας με τους Αργοναύτες του , όχι όμως με το σπαθί , αλλά με τον έρωτα...!
-Γιά εκείνη την άλλη Αμαζόνα , με το παράξενο όμορφο όνομα την Πενθεσίλεια , που από τραγική ειρωνεία της τύχης , θα βρεί τον θάνατο κάτω από τα τείχη της Τροίας , χτυπημένη από το χέρι του Αχιλλέα , του άνδρα που την αγάπησε πολύ...!
-Για την ακόλαστη βασίλισσα της Λυδίας , την Ομφάλη ,  με τα χρυσά σανδάλια , που υποχείριό της είχε καταντήσει κι ο ίδιος ο Ηρακλής , ένας Ημίθεος...!
-Γιά την αιματοβαμμένη ιστορία των Πενήντα Δανα'ί'δων...
-Γιά τους θρύλους του Μεσαίωνα , πού μιλούσαν για γυναικοκρατούμενες πόλεις , που μάλιστα συγκρούστηκαν καί με τον στρατό του Μεγάλου Αλεξάνδρου...!
-Γιά την πάλη , του Διγενή Ακρίτα με την Αμαζόνα Μαξιμώ , που ο λαός την φαντάστηκε σάν ένα τεράστιο αρρενωπό όν , με ένα στήθος(τη Μονοβύζω) , καί θα την αναφέρει καί σε πολλές μεταγενέστερες παραδόσεις...!