<< Η ΠΑΡΘΕΝΑ ΘΕΑ ΤΟΥ ΑΘΩ >>

Στην ανατολική Μακεδονία, νότια της Θεσσαλονίκης, η  Χαλκιδική Χερσόνησος διεισδύει με τις τρείς δακτυλοειδείς απολήξεις ή "πόδια" της [ Κασσάνδρα - Σιθωνία καί Άθω ]. Σαν τρίαινα στα βαθυγάλανα εκεί νερά του Αιγαίου. Οι τρείς αυτές χερσόνησοι ήταν κάποτε νησιά , ενώ οι απότομες βορειοδυτικές - νοτειανατολικές πλευρές τους , είναι αποτέλεσμα μιας πρόσφατης γεωλογικής ρήξης και ανύψωσης. Ο Άθως είναι η ανατολικότερη,ορεινότερη και ομορφότερη από τις τρείς αυτές χερσονήσους. Μη  διαθέτοντας κανένα φυσικό λιμάνι ή πεδινή περιοχή,έχει συνήθως μια άγρια καί φουρτουνιασμένη θάλασσα το χειμώνα. Ο Ηρόδοτος αναφέρει ,άλλωστε,την καταστροφή του περσικού στόλου του Μαρδονίου το  493 π.Χ. από μεγάλη τρικυμία,όταν αυτός προσπάθησε να παρακάμψει τον 'Αθω. Μετά δέκα χρόνια ο Ξέρξης,στη νέα εκστρατεία των Περσών εναντίον της Ελλάδας,για να αποφύγει τον κίνδυνο μιας νέας καταστροφής,έσκαψε μια διώρυγα στον στενό λαιμό της χερσονήσου ,τα ίχνη της οποίας είναι μέχρι σήμερα εμφανή.Η Χερσόνησος διασχίζεται από μία τεράστια ορεινή μάζα με πυκνά,παρθένα δάση καί καταλήγει, κοντά στο νοτιότερο άκρο της,στο απότομο ορθούμενο όρος Άθω,με τη γυμνή κορυφή και τις κατάφυτες απο αιωνόβια δένδρα πλαγιές του που βουτούν αρμονικά στη θάλασσα.Άγρια και παρθένα λοιπόν η αρχαία Ακτή , με απρόσιτες βουνοκορφές,απομονωμένες κοιλάδες,απόκρημνες ράχες και βαθιές ρεματιές με εκατοντάδες χειμάρρους και χιλιάδες ρυάκια το χειμώνα.Πλούσια και άγρια η πανίδα της κατα την αρχαιότητα:ελάφια,λιοντάρια,αγριογούρουνα,λύκοι,αλεπούδες και αρκούδες...Ένα πραγματικά ιδανικό μέρος για τη λατρεία της Δραμωναίας Αρτέμιδος,της Κυνηγέτιδας Λυκίας Θεάς,της κόρης της Λητούς και του Δία καί δίδυμη αδελφή του θεού Απόλλωνα.Της Δαφνίας , της Ποταμίας,Λιμνάτιδος καί Ελαφίας,της Κυρίας της Άγριας Φύσης,της Δέσποινας των δρυμών , των δασών,των ρυακιών και των ψηλών όρεων. Μέσα σε αυτό το άγριο.αρχέγονο περιβάλλον, με τον αρωματισμένο αέρα από τα δάση καί την αλμύρα της θάλασσας,περιπλανιέται η νεαρή κόρη,η "Καλλίστη",με την ακολουθία της.Εδώ ντυμένη με ελαφρά,αλλά σεμνά ρούχα,ώστε να έχει ελευθερία κινήσεων με τη φαρέτρα των "αγανών" και αλάνθαστων βελών στον ώμο της καί το δυνατό τόξο στα χέρια της,η Πότνια θηρών,η Ελαφιοβόλος,συνοδευόμενη απο τις νύμφες της,βοηθούμενη από τον σκύλο της κι ακολουθούμενη απο την αγάπημένη της έλαφο,κυνηγάει διασχίζοντας συνεχώς τα πυκνόφυτα δάση του Άθω πρός αναζήτηση θηραμάτων.'Αλλες πάλι φορές , χορεύει υπό τους ήχους ενός μακρινού αυλού ή λούεται με την ακολουθία της στα διαυγή νερά των πηγών της χερσονήσου ή αναπαύεται στις όχθες ενός ρυακιού κάτω από την σκιά  ,καστανιών ,δρυών ,οξιών καί ελάτων.Η Κελαδεινή κόρη,που το πέρασμά της,προκαλεί θόρυβο και ανατριχίλα στη φύση,η Εκαέργη,επεκτείνει την προστασία της και στους ανθρώπους,ιδιαίτερα στους νέους,που τις αφιερώνουν τις κόμες τους ,ή κατά την ημέρα των γάμων τους τη ζώνη τους,ή μια πλεξούδα από τα μαλλιά τους.Αντιπροσωπεύει την ατίθαση αφηβεία,τη μουσική ,το ρυθμό,το χορό καί τα τραγούδια.Λατρεύεται μέσα στα πυκνά δάση , με χορούς μασκοφορεμένων νεαρών ανύπανδρων γυναικών.Είναι κατεξοχήν προστάτιδα των γυναικών ,οι οποίες την επικαλούνται σε όλα τα στάδια της ζωής τους:σαν νεαρά κορίτσια (Φιλομείραξ),σαν έφηβες(Φιλοπάρθενος),σαν μητέρες(Λυσιζώνη-Ορσιλοχεία),σαν υπερήλικες,αλλά και κατά την στιγμή του θανάτου τους για να έχουν ένα καλό τέλος(Λυττηρία).Μόνο στην τελετή του γάμου ,παραχωρεί τη θέση της στη Θεά Ήρα ,δείχνοντάς της ότι ο πανάρχαιος κόσμος που αντιπροσωπεύει δεν αναγνωρίζει τον θεσμό του γάμου.Ώς Σεληνιακή Θεά,αντιπροσωπεύεται από τον δορυφόρο μας,αλλά  και  απο τον νεκτερινό ,αστροφώτιστο ουρανό καί επικαλείται με τις ονομασίες:Nυκτοπόλος,Νυκτοφάνεια,Σελασφόρος,Νυχία καί Φωσφόρος.

Μία από τις βασικές δικαιοδοσίες της λιγερόκορμης,σεπτής κόρης είναι η προστασία της παρθενικότητας και της αγνείας (Φιλοπάρθενος,Αγνή καί Παρθένος),δίνοντας η ίδια το παράδειγμα σε αυτό.Τα ιερά της έτσι στον Άθω,μέσα στα πυκνά δάση ,αποτελούσαν ένα "άβατο" για τους άνδρες,στούς οποίους απαγορευόταν η είσοδος.Το ευτράπελο είναι ότι ο ανδροκρατούμενος Χριστιανισμός,μετά την επικράτησή του στον Άθω και τον διωγμόο της εθνικής θρησκείας και την κατακρίμνηση των ιερών της,έμελλε να μετατρέψει τον "Κήπο της Αρτέμιδος " σε "Πειβόλι της Παναγίας".Την Αρτεμισία παρθενικότητα σε "αγνότητα" των καλόγερων καί το αρχαίο άβατο των γυναικών σε άβατο των ανδρών , καί τελικά στην "τελική απαγόρευση" κάθε θηλυκού,για το μή σκανδαλισμό των εμπαθών μοναχών...
Τα διάσπαρτα ,λοιπόν ,κατά την αρχαιότητα,σε όλη τη χερσόνησο του Άθω ιερά της Αρτέμιδας - αποτέλεσμα της μακράς παρουσίας σε αυτόν ενός πλήθους ελληνικών πόλεων - είχαν την ίδια τύχη με όλα τα αρχαία Ελληνικά ιερά σε οποιοδήποτε άλλο μέρος της εκχριστιανισθείσης Ελλάδας: τα αγάλματα των Θεών γκρεμίσθησαν καί διαμελίστηκαν.Οι ναοί πυρπολήθηκαν ,ώστε να μη θυμίζουν τίποτα απο την "παγανιστική",διαβολική θρησκεία των "άθεων" εθνικών...
Βάση της Χριστιανικής Επικρατήσεως, το  321-324 μ.Χ. , ο Κωνσταντίνος,ανακυρύσσει τον Χριστιανισμό, τη μόνη επίσημη λατρεία της αυτοκρατορείας.Λεηλατεί το Μαντείο του Διδυμαίου Απόλλωνος καί θανατώνει με βασανιστήρια ,όλους τους ιερείς , με την "κατηγορία" της εσχάτης προδοσίας...Στο ιερό όρος 'Αθως,εξαπολύεται μέγας διωγμός κατά των εθνικών ,καί καταστρέφονται όλα τα εκεί,Ελληνικά ιερά.Αλλά και άλλες επίσης ,προαιώνιες Ελληνικές περιοχές,αφελληνίσθησαν απο αυτόν τον ρωμαίο αυτοκράτορα.Θέλοντας ο Κωνσταντίνος, να μετατρέχει την Άθω - με προτροπή πάντοτε της θεομανούς μητέρας του - σε μοναστικό κέντρο.Κύρηξε σκληρό διωγμό ,εναντίον των Ελλήνων της χερσονήσου,την οποία ουσιαστικά εκκένωσε κι έφερε μετά ξένους εκχριστιανισμένους πολιτισμούς , γιά να προετοιμαστεί η μετατροπή της περιοχής αυτής της περιοχής,της Αρτεμιδικής Ελληνικής λατρείας,σε έν κράτει κράτος του ανδρικού μοναχισμού.Τα Ελληνικά ιερά εκθεμελιώθηκαν,το πανάρχαιον "Αθώον" - δηλαδή ο βωμός και το μεγαλειώδες άγαλμα του Αθώου Διός - γκρεμίσθηκε,καί οι Έλληνες εκδιώχθησαν ,έκτοτε διαπαντός απο την χερσόνησο,η οποία στη συνέχεια, από μυστικολατρευτικό κέντρο της θεάς της άγριας φύσης καί της αγνότητας Αρτέμιδος καί έν μέρει άβατο για τους άνδρες , επρόκειτο πολύ σύντομα να καταλήξει "Περιβόλι της Παναγίας" και άβατο σε οτιδήποτε θηλυκό.
Ο  Ιερομόναχος   Γεράσιμος  Σμυρνιωτάκης , στο βιβλίο του " Το Άγιον Όρος" (εταιρεία Ελληνισμός,Αθήνα 1903),θα περιγράψει την όλη "μετάβαση",με τρόπο που συντομότερός του δεν θα μπορούσε ίσως να υπάρξει: επί μεγάλου Κωνσταντίνου τω  321 μ.Χ.,υπήρχαν έν Άθω "ειδολολάτραι".Καταπεσόντος δ' είτα του αγάλματος του Διός ,μετά μικρόν καί των επιβωμείων αιμάτων καταπαυσάντων , απέλαμψεν το Χριστιανικόν Φώς.
Θα σημειωθεί εδώ στο τέλος,από τον συγγραφέα,[ο οποίος είναι καί άνδρας] ,ότι ήδη από το 314 , η μισογύνικη τάση της Σύνοδου της ,είχε επιτύχει το να καταγγελθουν από την εκκλησία,οι λάτρεις της Αρτέμιδος ή Diana ώς "μάγισσες" καί "κυριευμένες από τον Σατανά"...!

ΥΜΝΟΣ ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ
 

ΚΛΥΘΙ ΘΕΑ ΑΡΤΕΜΙΣ,
ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΕΚΝΟΝ ΤΟΥ ΔΙΟΣ,
ΠΟΛΥΩΝΥΜΕ ΚΟΡΗ,
ΘΟΡΥΒΩΔΗ ΤΙΤΑΝΙΔΑ,
ΜΕΓΑΛΩΝΥΜΗ ΣΕΜΝΗ ΤΟΞΕΥΤΡΙΑ,
ΛΑΜΠΕΡΗ, ΔΑΔΟΥΧΕ, ΘΕΑ ΔΙΚΤΥΝΝΑ,
ΑΡΩΓΕ ΤΩΝ ΠΟΝΩΝ ΤΟΥ ΤΟΚΕΤΟΥ,
ΚΑΙ ΤΩΝ ΓΕΝΝΗΣΕΩΝ,
ΕΝΩ ΕΣΥ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΠΟΝΟ.
ΛΥΣΙΖΩΝΕ, ΦΙΛΟΙΣΤΡΕ, ΚΥΝΗΓΕ,
ΔΙΩΧΝΕΙΣ ΤΙΣ ΜΕΡΙΜΝΕΣ,
ΕΥΔΡΟΜΗ, ΧΕΙΡΙΖΕΣΑΙ ΤΑ ΒΕΛΗ,
ΦΙΛΗ ΤΩΝ ΑΓΡΟΤΩΝ, ΝΥΚΤΕΡΙΝΗ,
ΠΥΛΗ ΕΥΤΥΧΙΑΣ, ΛΥΤΡΩΤΡΙΑ, ΑΡΣΕΝΟΜΟΡΦΕ,
ΟΡΘΗ, ΕΠΙΤΑΧΥΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΤΟΚΕΤΟΥΣ,
ΚΟΥΡΟΤΡΟΦΟΣ ΔΑΙΜΩΝ ΤΩΝ ΘΝΗΤΩΝ.
ΑΓΡΟΤΙΚΗ, ΧΘΟΝΙΑ, ΘΗΡΟΚΤΟΝΟΣ, ΚΑΛΟΤΥΧΗ.
ΚΑΤΕΧΕΙΣ ΤΑ ΔΑΣΗ ΤΩΝ ΒΟΥΝΩΝ,
ΤΟΞΕΥΕΙΣ ΕΛΑΦΙΑ,
ΣΕΜΝΗ, ΠΟΤΝΙΑ, ΠΑΜΒΑΣΙΛΙΣΣΑ,
ΩΡΑΙΟΝ ΤΕΚΝΟΝ ΤΟΥ ΔΙΟΣ ΠΑΝΤΑ,
ΖΕΙΣ ΣΤΑ ΔΑΣΗ, ΠΟΣΤΑΤΙΔΑ ΤΩΝ ΣΚΥΛΩΝ,
ΠΟΙΚΙΛΟΜΟΡΦΕ,
ΕΛΑ ΘΕΑ ΣΩΤΗΡΑ ΦΙΛΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΥΣΤΩΝ,
ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ, ΦΕΡΟΥΣΑ ΩΡΑΙΟΥΣ ΚΑΡΠΟΥΣ ΤΗΣ ΓΑΙΑΣ,
ΤΗΝ ΑΞΙΕΡΑΣΤΗ ΕΙΡΗΝΗ, ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΛΛΙΠΛΟΚΑΜΟ ΥΓΕΙΑ,
ΚΑΙ ΣΤΕΙΛΕ ΣΤΙΣ ΚΟΡΥΦΕΣ ΤΩΝ ΒΟΥΝΩΝ,
ΤΙΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ.

ΓΕΝΟΙΤΟ