~**~ ΔΟΚΙΜΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ~**~

Για τη ζωή, τον έρωτα, τον θάνατο, όλα έχουν λεχθεί, όλα έχουν γραφτεί. Όμως ο καθένας μας έχει τη δική του ζωή, το δικό του έρωτα, το δικό του θάνατο. Έχει και το δικαίωμα να προσθέσει και τη δική του μαρτυρία.
Για τον θάνατο η αγωνία μας είναι καίρια καί διαρκής. Τις σκέψεις μας τις συνοδεύουν το άγνωστο, το μυστηριώδες και η στείρα σιωπή. Φανταζόμαστε μια περιπέτεια που δεν ξέρουμε πότε θα αρχίσει. Πάντως είμαστε οπωσδήποτε σίγουροι πως θα συμβεί και ότι, στα τελευταία, έτσι κι αλλιώς επιβεβαιώνει, ίσως και να δικαιώνει την ύπαρξή μας.

Ο θάνατος είναι νομοτελειακά το σταθερό σημείο αναφοράς. Πρέπει οπωσδήποτε να το αποδεχθούμε, χωρίς την παλινδρομική εκκρεμότητα, ανάμεσα στην ελπίδα μιας μεταφυσικής συνέχειας που μας ταλαιπωρεί για όλη μας τη ζωή και από την άλλη την απελπισία που δεν μας μεταχειρίζεται πιο ευχάριστα.


Καθένας μας ζει το δικό του θάνατο, είναι η τελευταία ένδειξη ότι υπήρξαμε. Ταπεινός, αστείος, μίζερος, μεγαλοπρεπής. Μέσα μας συγκρούονται όλες οι εκδοχές, ώσπου χάνονται στο χωνευτήρι της σιωπής. Έτσι κι αλλιώς το σκοτεινό δέος μάς εκμηδενίζει.

Μάκης Λαχανάς
-η λέξη, 7.201-


http://www.youtube.com/watch?v=XuosEpCZtCo