Τις Αμαζόνες τις θεωρούσαν κόρες του Άρη, του Θεού του πολέμου (εξαιτίας της πολεμικότητας και της μαχητικότητας που τις διάκρινε) και της Αρμονίας ή κατά άλλη εκδοχή κόρες της θεάς Αθηνάς.
Κάποτε πήγε στη χώρα τους ο Ηρακλής, με εντολή του Ευρυσθέα, να πάρει τη ζώνη της βασίλισσάς τους της Ιππολύτης και να τη μεταφέρει στις Μυκήνες.
Οι Αμαζόνες όμως αντιστάθηκαν στην απαίτηση του Ηρακλή, που, για να επιτύχει στο σκοπό του, σκότωσε τη βασίλισσα Ιππολύτη και της πήρε την περίφημη ζώνη.
Κατά τη διάρκεια αυτής της εκστρατείας, ο Θησέας, που συνόδευε τον Ηρακλή, έκλεψε μία Αμαζόνα, την Αντιόπη. Για να εκδικηθούν οι Αμαζόνες κατέλαβαν την Αττική και επιτέθηκαν στην Αθήνα αλλά δεν μπόρεσαν να την καταλάβουν. Αντιθέτως, πάρα πολλές από αυτές έπεσαν στη μάχη και θάφτηκαν στις γύρω περιοχές.
Ο Όμηρος τις μνημονεύει στην Ιλιάδα, συμπεριλαμβάνοντας τις Αμαζόνες στον κατάλογο όσων συμμάχησαν με τους Τρώες εναντίον των Αχαιών με αρχηγό τους την περίφημη Πενθεσίλεια, που την αγάπησε και τη σκότωσε ο Αχιλλέας.
Ο Όμηρος λέει πως οι Αμαζόνες συγκρούστηκαν με το Βελλερεφόντη που τις εξόντωσε, ενώ ο Πίνδαρος συμπληρώνει πως τις σκότωσε με τα βέλη του, που τα έριχνε από ψηλά, πάνω στο φτερωτό του άλογο, τον Πήγασο.
Το 1542, μια ομάδα Ισπανών στρατιωτών με επικεφαλής τον Φρανθίσκο ντε Ορελιάνα βρισκόταν σε εξερευνητική αποστολή στη Βραζιλία, όταν βρέθηκε αντιμέτωπη με μια φυλές πολεμιστών, που είχαν επικεφαλείς τους γυναίκες. Οι Ισπανοί πίστεψαν ότι αντίκριζαν Αμαζόνες. Σε ανάμνηση αυτής της συνάντησης, το ποτάμι ονομάστηκε Ποταμός των Αμαζόνων (Αμαζόνιος).
Οι θρύλοι γι´ αυτές είναι πολλοί. Ο πιο διαδεδομένος αναφέρει ότι από μικρές καυτηρίαζαν το δεξί τους στήθος για να χειρίζονται καλύτερα το τόξο. Σύμφωνα με τους ιστορικούς, η παρεξήγηση προέρχεται από την ετυμολογική ανάλυση του ονόματος «Αμαζών»: η «α-μαζός», δηλαδή αυτή που της λείπει ο ένας μαστός. Η σωστή ετυμολογία της λέξης ήταν μάλλον διαφορετική και κατά πάσα πιθανότητα προέρχεται από το «αμάζώσαι»: «εκείνες που ζουν μαζί», όπως ακριβώς έκαναν οι γυναίκες πολεμιστές. Σωστότερη δείχνει η εκδοχή πως το α είναι επιτακτικό και η ονομασία σημαίνει εκείνες που έχουν πολλούς μαστούς, συνδέοντας τις Αμαζόνες με την Εφεσία Άρτεμη η οποία συμβολίζει την Μεγάλη Μητέρα Τροφό.
Ο μύθος των πολεμικών αυτών γυναικών στον αρχαίο ελληνικό κόσμο ίσως είναι ανάμνηση του παλιού καθεστώτος της μητριαρχίας - της κυριαρχίας δηλαδή των γυναικών στην κοινωνική, πολιτική και στρατιωτική ζωή - που επικράτησε στα προϊστορικά χρόνια πριν από το καθεστώς της πατριαρχίας.
Οι θρύλοι για την ύπαρξη των γυναικοκρατούμενων πολιτειών με Αμαζόνες ήταν διαδεδομένοι και στα χρόνια του Βυζαντίου και στο μεσαίωνα. Στα ακριτικά τραγούδια αναφέρονται οι σκληροί αγώνες του ήρωα Διγενή Ακρίτα με την Αμαζόνα Μαξιμώ, που ο λαός τη φαντάστηκε σαν μια υπερφυσική ύπαρξη, αρρενωπή με ένα μαστό. Γι' αυτό και την ονόμαζε και "Μονοβύζω".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου